بعضیها عجیب خوبند

بعضی‌ها عجیب هستند.

با یک اتفاق می‌آیند و می‌نشینند ته ته دلت‌، و با هزار بهانه و تلخی و اخم و تخم و دلیل دیگر از دلت نمیروند .

خوب میخندند ؛ خوب گوش میکنند ؛ اصلا انگار آمده‌اند که مایه دلگرمیت باشند .

حتی اگر نباشند‌؛ رد پایشان روی دلت میماند تا تمام عمر عشق میورزند، حتی متلکهایشان به جانت مینشیند .

بعضیها عجیب خوبند .
یادشان که می‌افتی روحت جانی دوباره میگیرد.

یادشان که می‌افتی بی‌اراده لبخند به لبانت مینشیند‌.
بعضی‌ها را کم میبینی و حتی اگر نبینی باز با تو هستند .
بعضی‌ها عجیب می‌آیند و عجیب‌تر آنکه دیگر نمیروند حتی وقتی که از کنارت رفته‌اند .
میمانند ؛ لبخندشان ..
تصویرشان ..
صدایشان ..
حرفهایشان ..
همه را پیشت امانت میگذارند و تو میمانی و یاد و آرزوی دیدار دوباره آنها .
بعضی‌ها عجیب خوبند..

#عادل_دانتیسم

چگونه بعضی آدم ها دنيارو زيبا ميکنند - چگونه آدم های خوب را بشناسیم؟

بعضی آدمها دنيارو زيباميکنند

آدمايي که هروقت ازشون بپرسی چطوري؟
ميگن با تو حاااالم عاااالیه!!!
وقتی بهشون زنگ میزنی وبیدارشون میکنی !
میگن بیداربودم !!!
یا میگن خوب شد زنگ زدی...
وقتي ميبينن يه گنجشک داره رو زمين غذا ميخوره راهشون روکج ميکنن که اون نپره...
اگه يخم بزنن،دستتو ول نميکنن بزارن تو جيبشون...
آدم هايي که با صد تا غصه تو دلشون بازم صبورانه پاي درد دلات مي شينن !
همينها هستند که دنيارا جاي بهتري ميکنند
آدمهايي که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان ميشوی، رو برنميگردانند لبخند ميزنند و هنوز نگاه ميکنند...
دوستهايي که بدون مناسبت کادو ميخرند و ميگويند اين شال پشت ويترين انگارمال توبود...
يا گاهي دفتر يادداشتي، کتابي...
آدمهايی که از سرچهارراه، نرگس نوبرانه ميخرندو باگل ميروند خانه,
آدمهاي پيامکهای آخرشب،
که يادشان نميرودگاهي قبل ازخواب؛
به دوستانشان يادآوری کنندکه چه عزيزند...
آدمهاي پيامکهاي پُرمهر بي بهانه،
حتي اگربا آنها بدخلقی و بيحوصلگی کرده باشی...
کسانيکه غم هيچکس راتاب نمياورند و تو رابه خاطرخودت ميخواهند.
آدم هايى كه پيششان ميتوانى لبريز از خودت باشى.

زندگیتون پر از این
آدم های امن قشنگ
و دوست هاى عزیز و دوست داشتنی

آدم های خوب زندگی ما چه شکلی اند؟

یه گل کاکتوس قشنگ تو خونه ام داشتم،
اوایل بهش میرسیدم،قشنگ بود و جون دار،
کم کم فهمیدم با همه بوته هام فرق داره،
خیلی قوی بود،صبور بود،اگه چند روز بهش نور و آب نمیدادم هیچ تغییری نمیکرد.
منم واسه همین خیلی حواسم بهش نبود به خیال اینکه خیلی قویه و چیزیش نمیشه،
هر گلی که خراب میشد میگفتم کاکتوسه چقدر خوبه هیچیش نمیشه اما بازم بهش رسیدگی نمیکردم...
تا اینکه یه روز که رفتم سراغش دیدم خیلی وقته که خشک شده،ریشه اش از بین رفته بود و فقط ساقه هاش ظاهراشو حفظ کرده بود،قوی ترین گلم و از دست دادم چون فکر کردم قویه و مقاوم...

مواظب قوی ترین های زندگیمون باشیم ما از بین رفتنشونو نمیفهمیم چون همیشه یه ظاهر خوب دارند،همیشه حامی اند،پشتت بهشون گرمه...
اما بهشون رسیدگی نمیکنیم،تا اینکه یه روز میفهمی قوی ها هم از بین میرن...